Daddy of the Bride, het vierde album van Vampire Weekend, begint met een soepel en zacht akoestisch nummer, “Hold You Now”, met Danielle Haim, monsters een lijn van een Hans Zimmer -soundtrack en voelt als een volksstandaard. Maar dat is het niet, het is een origineel en het zet de toon voor het hele album.
Vampire Weekend Burst op de indiescene met een gelijknamige album uit 2006 met een single genoemd naar een esoterische grammaticaregel. Het album voelde direct bekend aan: het droeg alle tropen en haken van de dag, die dag als het begin van de bloei van indierock als een geluid – niet alleen als een politieke verklaring.
“Hold You Know” wordt gevolgd door de vreugdevolle en ook folky “Harmony Hall.” Het is een feestnummer, het is een prachtig nummer, en het is een nummer dat je zou verwachten als twee, maar er is eigenlijk nogal wat zwaar voor. “Ik wil niet zo leven, maar ik wil niet sterven”, is de laatste regel van het nummer. Oh. Dus wacht. Dat was … zwaar? Wauw.
Zoals ze deden tijdens hun debuut, toont VW een beheersing van de componenten van wat nu het (bijna vermoeide) genre wordt genoemd, indie rock, maar elk nummer explodeert met een leven en creativiteit – schroef met energie – zodat niets ervan voelt als Standaard als al zijn onderdelen.
Soms lijkt het album zelfs te stappen om deuntjes te tonen – ‘My Mistal’, gedreven door piano en zang, is zo’n nummer. Het klinkt alsof het op Broadway hoort. Er zijn verschillende plaatsen waar het album zich uitstrekt tot Dream-Pop, terug in kamerpop, hits op Americana en oversteekt in standaard rock and roll. Dit is een album dat niet volledig wordt genageld.
En misschien, nogmaals, dat komt door zijn onderdelen in plaats van zijn som: de zanger van Haim wordt hierboven opgemerkt, maar ze is niet de enige gast op deze plaat. Kendrick Lamar -medewerker Steve Lacy draagt zijn karakteristieke soepele licks bij en geeft “Flower Moon” een Afrikaans gevoel.
The Vampires ’Veel recente releases hebben zich versleten en dik gevoeld, maar dit album werpt dat allemaal af. Oh, en laten we ervoor zorgen dat we dit zeggen: ja, het is een dubbel album. En nu is het niet overvol. Het vliegt zelfs sneller dan enig ander record dat ik dit jaar heb gehoord.
Hoogste aanbeveling.
