Andi Watson keert terug met het verhaal van een Californiër die voor de zomer werkt op een reguliere Britse krant in de kleine stad in het trage nieuwsdag. Persoonlijke en expertconflicten mixen in een verkenning van cultuurconflict, waarbij de twee veel beroemd zijn, zowel Amerikaans/Engels als journalist/adverteerder.
Ten eerste voldoet Katharine aan Toby, de alleen blijvende verslaggever van de krant, en wordt zich gevestigd terwijl ze hun technieken voor het samenstellen van verhalen vergelijken. Ze vechten over bijna alles: verschillende doelen, technieken om te werken, het samenstellen van stijlen, veronderstellingen en huishoudelijke relaties. Dan roept de partner van Katharine haar terug naar Californië met de mogelijkheid dat hun tv -script heeft verkocht.
Dit verhaal is dialooggestuurd, zoals veel traditionele krantenverhalen-ik hoorde vrijdag echo’s van zijn vrouw tijdens het lezen van interactie tussen de twee leads. Dientengevolge, behalve voor het vestigen van uitzicht op locaties, bestaan de pagina’s uit veel kleinere panelen, waarvan veel hoofdschoten zijn. De personages van Watson zijn onderscheidend, gebouwd uit slechts een paar sterke, goed gekozen regels, dus het is geen probleem om de pagina’s snel te bekijken zonder iets te missen, waardoor het heen en weer het ritme van het gesprek wordt bijgehouden.
Ze zijn ook merkbaar hoekig, wat past bij de scherpe interactie tussen de opdrachtgevers. Ze zijn niet doodsbang voor het aantonen van hun gevoelens, vooral als ze hun woede vereisen. Een van de vrouwelijke ondersteunende personages is zachter, met een ronde hoofd, maar ze heeft ook een puntige kin, waaruit blijkt dat er een solide concurrent eronder is.
Zelfs wanneer de cultuurbotsingen worden verwacht (zoals wanneer ze kibbelen over hoe voetbal/voetbal moet worden gespeeld), zijn de gezichtspunten zowel fris als realistisch. Ik was geschokt toen ik merkte dat enkele van exact dezelfde punten die de Britse verslaggever in de strip in de strip werden gemaakt, later werden gemaakt in een echte discussie die ik zag. Het concept dat iemand moet winnen, wordt verstrekt als veel meer Amerikaans, gezien het feit dat ze veel meer doelgestuurd zijn, minder nadenken over het proces als proces. Het is echter niet eenzijdig; Beide culturen hebben hun pluspunten, evenals beide personages ontdekken van elkaar precies hoe ze kunnen bereiken wat ze willen.
Dit verhaal verklaart ook een paar van de problemen die door kranten (en wat dat betreft, tegenwoordig worden behandeld – en biedt marketing veel meer voorrang dan redactioneel, bijvoorbeeld of administratie die ervaren werknemers probeert te vervangen door goedkopere, jongere tijdelijke werknemers. Watson’s opties voor verhalen simuleren vakkundig zorgen over kleine stad: de trots van de burgemeester, het regionale voetbalteam, een lang verloren hamster.
Beleidsproblemen worden getoond in de verhalen die de twee leads dekken, evenals de verschillen in hun ervaringen. Deze meerlagige techniek om de problemen veel meer persoonlijke voorraden een reeks gezichtspunten te maken zonder te prediken of het verhaal naar beneden te slepen. De progressieve openbaring van het persoonlijke leven van het personage lijkt op een nieuwe kennis te begrijpen als ze uiteindelijk een vriend werden; De ervaring van de lezer loopt parallel met die van de personages.
Ik zag het einde niet aankomen, hoewel ik het waarschijnlijk moet hebben, mits de traditionele structuur. Sluggish News Day is een heerlijke charmante komedie in komische vorm.
Deel dit:
Twitter
Facebook
Tumblr
Gerelateerde berichten:
Slowpoke: Café pompoust deze verzameling reguliere alternatieve krantenstrips van Jen Sorensen won de Xeric Grant. De naam “Slowpoke” komt uit een waardering van de vereiste om traag om het leven te waarderen. Slowpokes, volgens de auteur, “waarde van hoge kwaliteit boven snelheid” en dus niet altijd in vorm in de hedendaagse wereld. De vier panelen …
Walt Disney’s Mickey Mouse door Floyd Gottfredson: Race to Death ValleyReview door KC Carlson “My Gosh !! Welke kaas! Als ik maar een fles bier had !! ” -Mickey Mouse (1930) Enkele dagen later, te midden van de continuïteit “Mickey Mouse in Death Valley” in de toen grillige geslagen Mickey Mouse-krantenstrip, Mickey’s vrouw Minnie-gevangen door haar …
Zowel vrouwen als de Comicstrina Robbins blijven boeken samenstellen over de bijdragen van vrouwen aan strips, waardoor het invullen van ruimtes in de veel meer bekende geschiedenis met geweldige deals van interessante verhalen over ondergewaardeerde makers. Toch blijven deze boeken buiten druk gaan. Mannelijke samenzwering? Of gewoon pech met uitgevers? Haar allereerste boek over het onderwerp, …
